۱۳۸۹ بهمن ۲۰, چهارشنبه

     دلم گرفته به اندازه ی همه عالم
           شروع می شوم از پشتِ شیشه ها نم نم
                 هنوز گونه ی تو خیس نیست - می فهمم
                      هنوز نیست ، ولی خیس می شود کم کم
                          همیشه منتظرت هستم و تو آمده ای
                              تو از چه سمت می آیی که من نمی فهمم

     چقدر ساده گرفتیم دیدن ِ هم را
         چه بی مقدمه رفتیم تا تهِ این غم
            کمی دوام بیاور که از همه سیرم
                کمی دوام بیاور بخاطر من هم

                   چه حال و روز خرابی - کسی نمی فهمد
                        دلم گرفته به اندازه همه عالم ...

۱۳۸۹ بهمن ۱۶, شنبه

  در تمام طول این سفر اگر
  طول و عرض صفر را
                         طی نکرده ام.

  در عبور از این مسیر دور
  از الف اگر گذشته ام
  از اگر اگر ، به یاء رسیده ام
  از کجا به ناکجا...

  یا اگر به وهم بودنم
                     احتمال داده ام ،

  باز هم دویده ام
  آنچنان که زندگی مرا ،
                    در هوای تو ،
                          نفس  ، نفس
                               حدس می زند...
 
  هرچه می دوم
  با گمان ردّ گام های تو
                        گم نمی شوم

  راستی ،
      در میان این همه اگر
                        تو چقدر بایدی!

  امروز دلم خواست دوباره بنویسم
  ذهنم پر از فکر ِ
  پر از راه حل
  پر از نگرانی
  می دونید دلم چی میخواد؟
  یک سفر...
  یک سفر بدون دغدغه فردا...
  یک سکوت محض...
  یک آرامش...
  خوب می دونم که انقدر مسیر طولانی و سخت ِ که باید تحمل و صبرمون رو خیلی بیشتر از اینا کنیم...
  باید خیلی قوی تر شیم
  تصمیم گرفتم از امروز فقط به خودم و عشقم انرژی بدم
  ما دو نفر داریم واسه زندگیمون برنامه می ریزیم ، ماییم که داریم واسه رسیدن به خواسته هامون
  تلاش می کنیم ،  ماییم که عزم مون رو جزم کردیم و توکلمون به خداست
  پس ماییم که برنده ایم...
  نتیجه این همه سختی  و دوری و حرف شنیدن و فکر و دغدغه رو با رسیدن مون می گیریم
  خدایا !
  کمک مون کنیم
  که تنها امید و پناه مون تویی