همه می پرسند:
  چیست در زمزمه مبهم آب؟
  چیست در همهمه دلکش برگ؟
  چیست در بازی آن ابر سپید...
  روی این آبی آرام بلند
  که تو را می برد اینگونه به ژرفای خیال...
  نه به ابر ، نه به آب ، نه به برگ
  نه به این آبی آرام بلند
  من به این جمله نمی اندیشم...
  به تو می اندیشم
  ای سراپا همه خوبی
  تک و تنها به تو می اندیشم
  همه وقت ، همه جا
  من به هرحال که باشم، به تو می اندیشم!
  تو بدان این را ، تنها تو بدان !
  تو بیا !
  تو بمان با من ، تنها تو بمان !
  جای مهتاب به تاریکی شب ها تو بتاب!
  من فدای تو ، به جای همه گل ها تو بخند...
  من همین یک نفس از جرعه جانم باقی ست
  آخرین جرعه این جام تهی را تو بنوش...!!!

  این روزا حال و هوای شهرمون یه جور دیگه است...
  شک ندارم که عاشق ها هم حال و هوای دیگه ای دارن...
  روزای بارونی تون غرق لذت...