نشود فاش کسی آنچه میان منو تست

تا اشارات نظر ، نامه رسان منو تست

گوش کن ! با لب خاموش سخن می گویم

پاسخم گو به نگاهی که زبان منو توست

روزگاری شد و کس مرد ِ ره ِ عشق ندید

حالیا چشم ِ جهانی نگران من و تست

گرچه در خلوت ِ راز ِ دل ما کس نرسید

همه جا زمزمه عشق ِ نهان من و تست

اینهمه قصه فردوس و تمنای بهشت

گفتگویی و خیالی ز جهان من و تست

نقش ما گو ننگارند به دیباچه عقل !

هر کجا نامه عشق است ، نشان من و تست

سایه ! ز آتشکدۀ ماست فروغ مَه و مِهر ،

وه از این آتش روشن که به جان من و تست

                                                                                                       هوشنگ ابتهاج