گریه      
      در چشمان من طوفان غم دارد        
       ولی...      
    خنده بر لب می زنم            
                     تا کس نداند راز من...

یادمه وقتی بچه بودیم ، از ته دل می خندیدیم...
چقدر خنده هامون قشنگ بود واسه دل خودمون بود که می خندیدیم
اما الان...
خیلی وقت ها می خندیم تا  نپرسن چی شده
خیلی وقت ها می خندیم تا دل یکی دیگه رو شاد کنیم
خیلی وقت ها هم می خندیم تا بغض گلومون مهلت نکنه بشکنه
تا اشک جمع شده پشت چشمامون مجال ریختن پیدا نکنه...
بغض پشت خنده یکی رو وقتی میشه فهمید که خنده اش تموم میشه ، کار سختی نیست...
فقط کافیه یه کم به آدمای اطرافمون خوب نگاه کنیم ،اونوقت می فهمیم پشت صورت شاد خیلی ها چه دل پردردی خونه کرده، تو چشمهای خیلی ها طوفان غم موج می زنه...
راستی اگه بین آدما منو دیدین و فهمیدین بغض صداموبدونین پشت این صورتک پرانرژی، پشت این لب های خندون
یکی هست که دلش بدجوری گرفته...
بیاین وقتی به هم میرسیم حسرت خنده های طرف مقابل مون رو نخوریم
فقط از صمیم قلب مون دعا کنیم که خنده هاش از ته قلب اش باشه...